TVÍFARAR DAGSINS
Ólöf og Elísabet...
Kate og Leonardo þegar allt lék í lyndi...
mánudagur, október 30, 2006
mánudagur, október 23, 2006
fimmtudagur, október 19, 2006
miðvikudagur, október 18, 2006
Hér er okkar seinasta, pathetic attempt til þess að komast á Airwaves. Við sendum e-mail á okkur seinustu von:
Kæra Ingibjörg,
Hér sitjum við í þungum þönkum í ástarhreiðrinu okkar að Sóleyjargötu 11. Öll ástríða er löngu horfin úr þessu sambandi, og eftir sitjum við tvær, með sárt ennið og snakkpoka to last a lifetime.
Þetta var ekki svona, einu sinni. Þvert á móti áttum við Sól fáar stundir þar sem við sátum aðgerðarlausar eða þar sem okkur féllust hendur. Núna, er eins og e-ð vanti; eins og grimmur veruleikinn hafi slegið okkur þéttingsfast í framan, skipti eftir skipti eftir skipti.
Og það var þá, sem að örþunn ljósglæta teygði sig í átt að dimmum skúmaskotum mengaðra huga okkar. Eitthvað sem gæti lyft níðþungum brúnum okkar ofan af gangstéttinni. Eitthvað sem að gæti jafnvel leyst úr þessari tilfinningatogstreitu, nei, þessari tilfinningaflækju sem að húmir eins og stöðugt sníkjudýr í þungum vömbum vér: Það er hátíð í bæ. Hátíð sem að gæti hugsanlega, og aðeins hugsanlega, svalað þessum gífurlega menningarþorsta okkar að einhverju leyti. Og það er bara hugsanlegt. En er það ekki þess virði? Þess heldur en að við göngum um götur Reykjavíkur, súrar á svip, dragandi lappirnar með svo svívirðilega lágt sjálfsálit að samnemendur okkar og vandamenn hafi áhyggjur af heilsufari okkar. Er ekki þess virði, elsku Dúdda, að við gerum heiðarlega tilraun til þess að reisa okkur upp, heiðarlega tilraun til þess að standa beinar í baki, á eigin fótum, á bestu tónlistarhátíð sem mun nokkurn tíma líta skammdegis"ljós" í Reykjavíkurborg?
Airwaves.
Og það myndi vera okkur eilífur heiður, ef að þú gætir hugsað þér að verja svo mikið sem nokkrum klukkustundum með okkur niðrí miðbæ, á sömu gömlu skemmtistöðunum, með sama gamla fólkinu, en með nýja sýn á hlutunum í kringum okkur. Sýn framtíðarinnar, sýn optimistans og síðast en ekki síst: sýn okkar þriggja. (Jón má samt alveg koma með ef hann vill)
Með von um skilning, vorkunn sem og samþykki,
Ólöf Skaftadóttir og Júlíana Sól Sigurbjörnsdóttir
þriðjudagur, október 17, 2006
Næstu helgi ætlum við Ólöf að rækta okkur að innan sem og að utan.
Við ætlum ekki á Airwaves eins og allir hinir RÓNA vinir okkur sem alltaf klukkan 9-10, loka götum eins og þeim sýnist, fá lánað pening fyrir búrger hjá öllum sem þeir þekkja og berja þá sem verða í vegi þeirra.
Við erum ekki eins og þau.
Í staðinn ætlum við að heimsækja ættingja okkur, passa fyrir fólk sem á SKILIÐ að fara út eitthvað annað en þið hin, elda góðan mat ( pasta með tómatsósu og osti) Drekka gott diet kók, leigja góða spólu (bring it on 2) láta maska framan í okkur og gráta yfir offituskjúklingunum í Oprah plús Extreme house makover.
SJáiði allt sem við erum að fara að gera á meðan þið eruð ógeðslega í ykkar eigin skít dansandi á einhverjum saurugum tónleikum, verandi þunn að borða hamborgara og verða ÓGEÐSLEGA FEIT OG ÓGEÐSLEG. Á meðan við ræktum glansandi, stælta líkama okkar, smyrjum okkur í vaselíni og tanning lotion.
... plís sýnið okkur samstöðu. Við viljum gráta.
(p.s. takið eftir að við tölum um okkur í fleirtölu)
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)